Τα πέντε δομικά θεμέλια για μια διαχρονική Υγεία…

Κι όμως, είναι τόσο εύκολο να φροντίσουμε για την υγεία μας, ακολουθώντας απλά και δοκιμασμένα βήματα. Η βιολογία διαθέτει όλη τη γνώση εκείνη, που όταν κάποιος θελήσει να ακολουθήσει το αυτονόητο, θα αντιληφθεί πολύ γρήγορα, πως η ίδια του η ζωή αλλάζει άρδην… ο μεταβολισμός του εξισορροπείται και όλος ο οργανισμός δουλεύει απρόσκοπτα.

Πάντως είναι γεγονός, πως για να μπορέσουμε να αντιστρέψουμε την πτωτική πορεία της υγείας μας, πρέπει πρώτα ν’ αλλάξουμε εμείς και να προχωρήσουμε σε διορθωτικές ενέργειες που θα μας προσφέρουν αυτό που λείπει για την αλλαγή. Βασική προϋπόθεση είναι η επιθυμία για αλλαγές, που θα μας δώσουν την ευκαιρία να συμμετέχουμε και οι ίδιοι σε αυτό που ονομάζουμε υγεία, τουλάχιστον σε ότι μας αφορά προσωπικά, αποκτώντας “γνώση”… Κατ’ αυτόν τον τρόπο: “…από τη στιγμή που ο νους διευρυνθεί από νέα γνώση, ποτέ δεν επιστρέφει στην παλαιά του διάσταση”.

Για να αποκτήσει κανείς όμως αυτό που ονομάζεται γνώση, πρέπει να έχει μπορέσει να αποκτήσει προσωπική εμπειρία… Η γνώση είναι ζωντανή και εφαρμόσιμη, μόνο όταν αποκτιέται από εμάς τους ίδιους, όταν δηλαδή η εμπειρία είναι άμεση. Όταν όμως την έχει κανείς γνωρίσει έμμεσα από τους άλλους, δεν είναι ζωντανή εμπειρία, δεν είναι γνώση, είναι απλώς λόγια χωρίς πρακτική αξία και θα είναι δύσκολο να εφαρμοστούν.

Ας δούμε λοιπόν λίγο πιο ενδελεχώς, τους πέντε πυλώνες για τη σωστή και διαχρονική υγεία, που μόνοι μας θα μπορούσαμε ν’ ακολουθήσουμε, φροντίζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, αν και όταν ποτέ χρειαστούμε ιατρική φροντίδα, ο οργανισμός μας να λειτουργεί απρόσκοπτα, κάνοντας το έργο του θεράποντος πιο εύκολο. Εκτός όμως της πιθανότητας της ασθένειας, είναι εξαιρετικά όμορφο να είναι κανείς υγιής…

1. Έλεγχος των φλεγμονών.

Καθώς οι επιστήμονες ερευνούν βαθύτερα για τα θεμελιώδη αίτια των ασθενειών αρχίζουν να διαπιστώνουν την ύπαρξη σχέσεων με ένα παλαιό αμυντικό μηχανισμό του ανοσοποιητικού συστήματος που ονομάζεται “φλεγμονή” – την ίδια βιολογική διεργασία, η οποία επιφέρει το κοκκίνισμα του ιστού γύρω από ένα αγκάθι στο χέρι και προκαλεί πρήξιμο στην φλεγμαίνουσα περιοχή. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, η φλεγμονή λειτουργεί ως σωσίβιο, που επιτρέπει την αντιμετώπιση διάφορων βακτηρίων, ιών και παρασίτων που προκαλούν ασθένειες. Τη στιγμή που οποιοδήποτε από αυτά τα παθογόνα μικρόβια, εισέλθει στο σώμα, η φλεγμονή οργανώνει αμυντική προσβολή εναντίον του και κατά οποιουδήποτε μολυσμένου ιστού. Κατόπιν επικρατεί η ύφεση με την ίαση ν’ ακολουθεί. Μερικές φορές όμως η όλη αυτή πορεία δεν σταματάει. Κάποιες φορές το πρόβλημα υπάρχει σε κάποια γενετική προδιάθεση, άλλες φορές κάτι άλλο -όπως π.χ. το κάπνισμα ή η υπέρταση, που βοηθούν στη συνέχιση της διεργασίας. Τότε η φλεγμονή μεταμορφώνεται σε χρόνια και ξεφεύγει.

Όταν συμβεί αυτό, ο οργανισμός στρέφεται κατά του εαυτού του με συνέπειες, οι οποίες φαίνονται ότι υποθάλπονται από διαφόρων ειδών ασθένειες. Τώρα, που το προσδόκιμο ζωής έχει αυξηθεί, ο οργανισμός μας έχει πιθανώς γίνει, από εξελικτικής απόψεως, θύμα των στρατηγικών και των επιτυχιών της ιατρικής ως προς τις φλεγμονές, που είναι πιθανό να ξεφύγουν από τον έλεγχό μας. Επιδεινώνοντας το πρόβλημα φαίνεται ότι πολλά από τα χαρακτηριστικά του δυτικού τρόπου ζωής, όπως διατροφή πλούσια σε υδατάνθρακες και κορεσμένες λιπαρές ύλες χωρίς ή με περιορισμένη σωματική άσκηση, διευκολύνουν το σώμα μας στην ανάπτυξη φλεγμονών. Ελέγχοντας τις φλεγμονές, θωρακίζουμε την υγεία μας.

2. Αντιοξείδωση και αποτοξίνωση.

Για σκεφθείτε… Το ανθρώπινο σώμα σαν ένα μεγάλο πολύπλοκο εργοστάσιο. Αυτό επιτελεί ταυτόχρονα εκατομμύρια λειτουργίες οι οποίες μας κρατούν στη ζωή και μας υποστηρίζουν να ανταπεξέρχόμαστε σε καθημερινές και απαιτητικές καταστάσεις. Όμως όπως κάθε εργοστάσιο, έτσι και το σώμα πρέπει ν’ απομακρύνει οποιαδήποτε ουσία είναι περιττή ή απειλεί την ύπαρξή του. Προς την τελευταία κατεύθυνση δουλεύουν η αντιοξείδωση και η αποτοξίνωση, δύο τόσο διαφορετικές διεργασίες με κοινό όμως σκοπό.

Ο οργανισμός επιβαρύνεται καθημερινά από το στρες, τη διατροφή, τις καταχρήσεις, τη μόλυνση του περιβάλλοντος, την έντονη σωματική κόπωση και άλλα πολλά. Φαινομενικά οι καταστάσεις αυτές δεν έχουν κάποια επίδραση στο σώμα. Στην πραγματικότητα όμως επιβαρύνουν τον άνθρωπο με μόρια “ελευθέρων ριζών”, που οδηγούν σε πρόωρη καταστροφή υγιών κυττάρων και σε ένα σύνολο εκφυλιστικών παθήσεων. Ο ρόλος των αντιοξειδωτικών μηχανισμών και ουσιών είναι να θυσιάζονται εκείνοι προκειμένου να προστατευτούν τα κύτταρα του οργανισμού και να ωφεληθεί η υγεία. Ένα από τα σημαντικότερα συστήματα αντιοξείδωσης που έχει εκ γενετής εγκατεστημένο το σώμα είναι εκείνο της γλουταθειόνης.

Αποτοξίνωση είναι η διαδικασία απομάκρυνσης των τοξινών από τον οργανισμό. Οι τοξίνες αποτελούν τα υποπροϊόντα όλων των σωματικών λειτουργιών, της αναπνοής, των καταχρήσεων, της διατροφής και της χρήσης φαρμάκων. Ο σημαντικότερος “αποτοξινωτής” στο ανθρώπινο σώμα είναι το συκώτι. Το πολύτιμο αυτό όργανο ρουφά σαν σφουγγάρι κάθε βλαβερή ουσία που προκύπτει και την απομακρύνει άμεσα από το σώμα. Δευτερεύοντες, αλλά επίσης σημαντικούς ρόλους στην αποτοξίνωση έχουν τα νεφρά, το δέρμα και το αναπνευστικό σύστημα.

3. Ρύθμιση και προστασία του γαστρεντερικού συστήματος.

Η καλή λειτουργία του γαστρεντερικού συστήματος είναι ένα σημαντικό κομμάτι της υγείας. Διευκολύνεται η πέψη, η απορρόφηση ζωτικών θρεπτικών στοιχείων και εξ’ αυτών, το σώμα τροφοδοτούμενο με το απαραίτητο “καύσιμο” καθημερινά, λειτουργεί καλύτερα… το ίδιο ο μεταβολισμός και το ανοσοποιητικό σύστημα. Πολλές περιπτώσεις αναιμίας, οστεοπόρωσης και πολλών παθήσεων, οφείλονται σε κακή πέψη, αλλά και ελλείψεις βασικών μικροστοιχείων, ενώ ένα τοξινωμένο, δυσβιωτικό και φλεγμονώδες έντερο, μπορεί εν δυνάμει, να δημιουργήσει πολλά προβλήματα, όπως αλλεργίες, αυτοάνοσα νοσήματα κ.α.. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να παραμελείται το γαστρεντερικό σύστημα, διότι εύκολα μπορεί ν’ ανοίξει τον Ασκό του Αιόλου!

4. Ορθομοριακή θρέψη των κυττάρων.

Βιολόγοι ερευνητές ανακάλυψαν πως, ανεξάρτητα από το τι κάνει κανείς, εκτός αν τροφοδοτηθούν σωστά τα κύτταρά, δεν υπάρχει περίπτωση να βελτιωθεί η υγεία σε κανένα επίπεδο. Κυτταρική διατροφή και θρέψη Από αυτή τη συνειδητοποίηση γεννήθηκε το πρόγραμμα της ορθομοριακής προσέγγισης της διατροφής, που δεν είναι τίποτε άλλο, από την ορθή διατροφή, σε σχέση με την προσπόριση μικροστοιχείων. Είναι το ίδιο το θεμέλιο από το οποίο τροφοδοτούνται τα κύτταρα, για σωστό μεταβολισμό, ανάπτυξη, επισκευή, αποτοξίνωση, αντιοξείδωση και αναπαραγωγή. Με ένα ισορροπημένο συνδυασμό βασικών βιταμινών, ανόργανων συστατικών, ενζύμων, πρωτεϊνών, υδατανθράκων και λίπους, επιτυγχάνεται η καλύτερη βάση για υγεία και ευεξία. Ο χαρακτηρισμός “Κυτταρική Θρέψη” αποδίδεται στη ορθή μέθοδο, που οδηγεί στην απαρχή για την οικοδόμηση μιας σταθερής βάσης για διαχρονική υγεία.

Τα σώματά μας αποτελούνται από τρισεκατομμύρια μικροσκοπικά δομικά στοιχεία -ζωντανά κύτταρα που αναπτύσσονται, αντικαθίστανται πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ζωής μας και κάποτε πεθαίνουν. Αυτά τα κύτταρα χρειάζονται καλή θρέψη για την εκτέλεση των μεταβολικών τους λειτουργιών: ανάπτυξη, επισκευή, αντιοξείδωση, αποτοξίνωση και αναπαραγωγή. Η δυναμική, φυσική ορθομοριακή διατροφή, επιτρέπει τη μείωση της απορρόφησης θερμίδων, διατηρώντας ταυτόχρονα τους θρεπτικούς παράγοντες που είναι απαραίτητοι για την καλή υγεία. Από την άλλη, σκευάσματα ορθομοριακής τεχνολογίας, προσφέρουν όλους τους παράγοντες σε μια εύπεπτη μορφή, ώστε τα κύτταρα να φτάσουν στο υψηλότερο επίπεδο λειτουργίας τους, ακόμα και αν έχει υπάρξει ιστορικό κακής ζωής, κακής διατροφής, ή ακόμα και ασθένειας.

Τα ορθά μόρια, όπως μας τα προσφέρει η φύση θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και ενεργοποιητές κυττάρων. Ενεργοποιούν δηλαδή τα κύτταρα για να λειτουργήσουν απρόσκοπτα, και συγχρόνως για να βελτιώσουν την υγεία σε κάθε επίπεδο.

5. Ο έλεγχος του οξειδωτικού στρες.

Το οξειδωτικό στρες εκτός από πρόωρη γήρανση του οργανισμού ενοχοποιείται και για την εμφάνιση ή επιδείνωση σοβαρών παθήσεων. Με διάφορα βιολογικά τεστ μπορεί να υπολογιστούν τα επίπεδα του οξειδωτικού στρες στον οργανισμό, ώστε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικότερα. Το οξειδωτικό στρες έχει διαπιστωθεί ότι σχετίζεται με την εμφάνιση ή επιδείνωση παθήσεων όπως ο καρκίνος, η αθηροσκλήρωση, τα καρδιαγγειακά νοσήματα, η αρθρίτιδα, η νόσος Αλτσχάιμερ, ο σακχαρώδης διαβήτης, η υπογονιμότητα, η οστεοπόρωση, το βρογχικό άσθμα, η νεφροπάθεια και οι παθήσεις του θυρεοειδούς αδένα. Το οξυγόνο, εισερχόμενο στον οργανισμό με την αναπνοή και μεταφερόμενο με το αίμα στα κύτταρα, χρησιμοποιείται σε ποσοστό περίπου 95% για την παραγωγή ενέργειας. Το υπόλοιπο ποσοστό προκαλεί τη δημιουργία των ελεύθερων ριζών οι οποίες είναι απαραίτητες για τον οργανισμό μας, αφού αποτελούν μέρος του ανοσοποιητικού συστήματός μας. Όταν όμως ο οργανισμός βρεθεί κάτω από αντίξοες συνθήκες και η συγκέντρωση ελευθέρων ριζών αυξηθεί σημαντικά τότε ο ευεργετικός τους ρόλος αναιρείται και γίνονται καταστροφικές για τον οργανισμό, καταστρέφοντας τις διπλές ημιδιαπερατές μεμβράνες των κυττάρων. Αυτή η μεγάλη αύξηση χαρακτηρίζεται ως “οξειδωτικό στρες”
Γνωρίζοντας την σημασία των πέντε αυτών θεμελίων, μπορούμε να προσφέρουμε τα μέγιστα στον οργανισμό μας, προλαμβάνοντας πολλά δεινά και αποφεύγοντας ακόμα περισσότερα.

Όμως, όσο εύκολο είναι να κάνουμε κάποια πράγματα για τον οργανισμό μας και την υγεία του, άλλο τόσο εύκολο είναι να μην τους δώσουμε σημασία, να τα προσπεράσουμε και να μην κάνουμε τίποτα…

Θεόδωρος Γιάνναρος, Μοριακός Βιολόγος – Γενετιστής, PhD rer. nat. PhD rer. nat. PhD phil (h.c.) MSc rer. nat.
Πηγή: Capital.gr