Γιατί το αρχέγονο Ορθομοριακό νερό είναι μοναδικό και απαραίτητο για τη διατήρηση της ζωής και της ποιότητάς της;

“Ψυχήσιν Θάνατος ύδωρ γενέσθαι, ύδατι δε θάνατος γην γενέσθαι, εκ γης δε ύδωρ γίνεται, εξ ύδατος δε ψυχή”
Ηράκλειτος

Το νερό είναι τα πάντα, μαζί βέβαια με το οξυγόνο που αναπνέουμε, και αποτελεί περίπου το 75% του συνολικού σωματικού βάρους του ανθρώπου, όπως όλοι μας ήδη γνωρίζουμε. Μείωση σε ένα μικρό ποσοστό – έστω μόλις 4% της συνολικής ποσότητας νερού του σώματος – οδηγεί σε αφυδάτωση και απώλεια των αισθήσεων, ενώ μια μείωση κατά 15% περίπου, μπορεί εν δυνάμει να καταστεί θανατηφόρα. Ένα συνηθισμένο άτομο θα μπορούσε να επιβιώσει 30 – 45 ημέρες χωρίς τροφή, αλλά δεν θα επιβίωνε σε καμία περίπτωση πάνω από 4 – 5 ημέρες χωρίς νερό. Αυτή η κρίσιμη εξάρτηση από το νερό διέπει γενικά όλες τις μορφές της έμβιας ζωής στον πλανήτη μας.

Τι είναι όμως αυτό που το καθιστά τόσο απαραίτητο και ποια πρέπει να είναι η ποιότητά του ώστε όχι μόνο να διατηρεί τη ζωή, αλλά να διατηρεί και τα επίπεδα υγείας των ανθρώπων υψηλά;

Η ορθομοριακή σύνθεση του νερού

Πολλοί από τους ρόλους του νερού στη στήριξη της ζωής οφείλονται στη μοριακή του δομή και σε ορισμένες ειδικές ιδιότητές του. Το νερό είναι ένα απλό μόριο που αποτελείται από δύο μικρά θετικά φορτισμένα άτομα υδρογόνου και ένα μεγάλο αρνητικά φορτισμένο άτομο οξυγόνου. Όταν τα άτομα του υδρογόνου συνδέονται με τα άτομα του οξυγόνου δημιουργείται ένα ασύμμετρο μόριο με θετικό φορτίο στη μία πλευρά και αρνητικό φορτίο στην άλλη! Αυτή η διαφορά φορτίου ονομάζεται πολικότητα και καθορίζει απόλυτα την αλληλεπίδραση του νερού με άλλα μόρια της φύσης.

Ως ένα απόλυτα πολικό μόριο, το νερό αλληλεπιδρά καλύτερα με άλλα πολικά μόρια, όπως το ίδιο. Αυτό οφείλεται στο φαινόμενο κατά το οποίο αντίθετα φορτία προσελκύουν το ένα το άλλο. Επειδή κάθε μεμονωμένο μόριο νερού έχει τόσο αρνητικό όσο και θετικό τμήμα, κάθε πλευρά του προσελκύεται από μόρια με αντίθετο φορτίο. Αυτή ακριβώς η νομοτέλεια επιτρέπει στο νερό να σχηματίζει σχετικά ισχυρούς δεσμούς με άλλα πολικά μόρια γύρω του, συμπεριλαμβανομένων και άλλων μορίων νερού. Έτσι, το θετικό υδρογόνο θα συνδεθεί με το αρνητικό οξυγόνο ενός διπλανού μορίου, του οποίου τα υδρογόνα προσελκύονται στο επόμενο οξυγόνο, και ούτω καθεξής. Το σημαντικό είναι ότι αυτή η σύνδεση κάνει τα μόρια του νερού να κολλήσουν μεταξύ τους με απόλυτη συνοχή. Αυτή η συνοχή καθιστά εφικτό να μπορούν τα φυτά να το απορροφούν από τις ρίζες τους και συμβάλλει στο υψηλό σημείο βρασμού του, το οποίο βοηθά στο να ρυθμίζεται η θερμοκρασία του σώματός μας.

Επιπλέον, δεδομένου ότι τα περισσότερα βιολογικά μόρια έχουν κάποια ηλεκτρική ασυμμετρία και είναι επίσης πολικά, τα μόρια του νερού μπορούν να σχηματίσουν δεσμούς και να περιβάλλουν τόσο τις θετικές όσο και τις αρνητικές περιοχές τους. Έτσι, το νερό εισέρχεται σε όλες τις γωνίες μεταξύ των μορίων και μπορεί να τα διασπά και να τα διαλύει, όπως για παράδειγμα όταν βάζουμε κρύσταλλα ζάχαρης στο νερό. Τόσο το νερό όσο και η ζάχαρη είναι πολικά, επιτρέποντας σε μεμονωμένα μόρια νερού να περιβάλλουν τα μεμονωμένα μόρια ζάχαρης και να τα διαλύουν.

Επίσης, ορισμένα μόρια είναι κατασκευασμένα από ιόντα ή αντίθετα φορτισμένα σωματίδια. Το νερό διασπά αυτά τα ιοντισμένα μόρια, αλληλεπιδρώντας τόσο με τα θετικά όσο και με τα αρνητικά φορτισμένα σωματίδια.

Η ικανότητα αυτή του νερού να διαλύει μια πολύ μεγάλη ποικιλία μορίων του έχει προσδώσει τον χαρακτηρισμό του «καθολικού διαλύτη» και αυτή η ικανότητα το καθιστά μια πολύτιμη δύναμη για τη διατήρηση της ζωής.

Σε βιολογικό επίπεδο, ο ρόλος του νερού ως διαλύτης είναι σημαντικός διότι έτσι τα κύτταρα μπορούν να μεταφέρουν και να χρησιμοποιούν ουσίες όπως οξυγόνο και τα θρεπτικά συστατικά. Λύσεις με βάση το νερό, όπως γίνεται στο αίμα, συμβάλουν στη μεταφορά μορίων όπου απαιτείται.

Το νερό υποστηρίζει δυναμικά τη διατήρηση της κυτταρικής δομής

Το νερό έχει επίσης σημαντικό δομικό ρόλο στη βιολογία. Γεμίζει τα κύτταρα και βοηθά στη διατήρηση του σχήματος και της δομής τους, δημιουργώντας μία πίεση που αντιτίθεται στις εξωτερικές δυνάμεις, παρόμοια με τον αέρα σε ένα μπαλόνι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα όλα τα κύτταρα να έχουν το σωστό σχήμα σε μοριακό επίπεδο, το οποίο είναι πολύ σημαντικό για τις βιοχημικές διεργασίες που γίνονται μέσα σε αυτό.

ΕΝΥΔΑΤΩΜΕΝΟ- ΑΦΥΔΑΤΩΜΕΝΟ ΚΥΤΤΑΡΟ

Συμβάλλει στο σχηματισμό των μεμβρανών που περιβάλλουν τα κύτταρα, οι περισσότερες από τις οποίες σχηματίζονται από δύο στρώματα μορίων που ονομάζονται φωσφολιπίδια. Τα φωσφολιπίδια, όπως και το νερό, έχουν δύο ξεχωριστά συστατικά: ένα πολικό “κεφάλι” και την μη πολική “ουρά”. Λόγω αυτού, οι πολικές κεφαλές αλληλεπιδρούν με το νερό, ενώ οι μη πολικές ουρές προσπαθούν να το αποφύγουν και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Έτσι, τα φωσφολιπίδια σχηματίζουν αυτόματα διπλή στρώση με τις κεφαλές να βλέπουν προς τα έξω, προς το νερό που τις περιβάλλει, και τις ουρές να βλέπουν προς τα μέσα. Η διπλή αυτή στρώση επιτρέπει επιλεκτικά σε ουσίες, όπως άλατα και θρεπτικά συστατικά, να εισέλθουν, αλλά και να εξέλθουν από το κύτταρο. Χωρίς νερό οι κυτταρικές μεμβράνες δεν θα είχαν δομή, με αποτέλεσμα τα κύτταρα να μην μπορούν να διατηρήσουν τα απαραίτητα μόρια μέσα σε αυτά και τοξικά μόρια έξω απ’ αυτά.

Επίσης, το νερό επηρεάζει επίσης ορισμένα βασικά συστατικά του κάθε κυττάρου: το DNA και τις πρωτεΐνες. Οι πρωτεΐνες παράγονται ως μια μακρά αλυσίδα δομικών στοιχείων που ονομάζονται αμινοξέα και πρέπει να αναδιπλωθούν και να αποκτήσουν ένα συγκεκριμένο σχήμα για να λειτουργήσουν σωστά. Το νερό συμβάλλει ουσιαστικά σε αυτή την αναδίπλωση των αλυσίδων αμινοξέων, καθώς διαφορετικοί τύποι αμινοξέων αναζητούν ή αποφεύγουν την αλληλεπίδραση με το νερό. Οι πρωτεΐνες παρέχουν δομή, λαμβάνουν σήματα και καταλύουν χημικές αντιδράσεις μέσα στο κάθε κύτταρο. Είναι οι κυτταρικοί άξονες που οδηγούν στη συστολή των μυών, στην επικοινωνία, στην πέψη των θρεπτικών συστατικών και σε πολλές άλλες ζωτικές λειτουργίες. Χωρίς το σωστό σχήμα οι πρωτεΐνες δεν θα μπορούσαν να εκτελέσουν αυτές τις λειτουργίες και ένα κύτταρο – πόσο μάλλον ολόκληρος ο άνθρωπος – δεν θα μπορούσε να επιβιώσει.

Ομοίως, το DNA πρέπει να είναι σε συγκεκριμένο σχήμα για να αποκωδικοποιούνται σωστά οι οδηγίες του. Οι πρωτεΐνες που διαβάζουν ή αντιγράφουν το DNA μπορούν να δεσμεύσουν μόνο αυτό που έχει ένα συγκεκριμένο σχήμα. Τα μόρια του νερού περιβάλλουν το DNA με διατεταγμένο τρόπο ώστε να υποστηρίξουν τη χαρακτηριστική διαμόρφωση της διπλής έλικας. Χωρίς αυτό το σχήμα τα κύτταρα δεν θα μπορούσαν να ακολουθήσουν τις απόλυτες οδηγίες που κωδικοποιούνται από το DNA ή να περάσουν τις οδηγίες αυτές σε μελλοντικά κύτταρα, καθιστώντας την ανθρώπινη ανάπτυξη, αναπαραγωγή και, τελικά, την επιβίωση αδύνατη.

Ακριβώς αυτός είναι ο ρόλος του νερού σε γενικές μόνο γραμμές… και λέω γενικές, διότι αν προσπαθούσα να εισέλθω σε λεπτομέρειες, αυτό δεν θα ήταν άρθρο, αλλά σύγγραμμα πολλών τόμων!

Αυτό που είναι σημαντικό να θυμόμαστε όμως αφορά το σωστό μοριακό του μέγεθος για να μπορεί να ενυδατώνει τα κύτταρα και να διατηρεί την υγεία του οργανισμού. Ανάλογα την ποιότητα που έχει το νερό βρίσκεται σε διάφορα μοριακά μεγέθη όπως και τα τσαμπιά από τα σταφύλια. Πολλά μόρια νερού συγκεντρωμένα σχηματίζουν ένα μακρομόριο, του οποίου το μέγεθος μετριέται σε Άνγκστρομ. Ένα μόριο νερού με μέγεθος 40 – 50 Άνγκστρομ δύσκολα εισέρχεται στα κύτταρα, ενώ με 4 – 5 Άνγκστρομ πολύ εύκολα τα ενυδατώνει. Αυτό ονομάζεται «ορθομοριακό» μέγεθος και είναι συνήθως το φρέσκο νερό της βουνήσιας πηγής που πρέπει να καταναλωθεί αμέσως πριν χάσει το ιδανικό μοριακό του μέγεθος.

Λόγω όμως του ότι είναι αδύνατον ο άνθρωπος να αναζητά καθημερινά την βουνίσια πηγή, πώς θα μπορούσατε να έχετε το Ορθομοριακό νερό, σαν της βουνίσιας πηγής, στο σπίτι σας καθημερινά; Είναι αυτό εφικτό;

Και όμως είναι!

Θεόδωρος Γιάνναρος
Μοριακός Βιολόγος – Γενετιστής
τ. Διοικητής Νοσοκομείου «ΕΛΠΙΣ»
Αντιπρόεδρος της Ελληνικής και Διεθνούς Εταιρείας Μοριακά Στοχευμένων Θεραπειών
Πηγή: Harvard University