Υπέρταση

Την στιγμή που θεωρούμε ότι έχουμε αφθονία τροφής, οι διατροφολόγοι παγκοσμίως προειδοποιούν ότι υποσιτιζόμαστε σοβαρά σε πολλά ζωτικά θρεπτικά στοιχεία. Παράλληλα με το φαινόμενο του θρεπτικού υποσιτισμού, οι έρευνες δείχνουν ότι στην Ελλάδα το 50% των γυναικών και το 70% των ανδρών έχουν σωματικό βάρος πάνω από το φυσιολογικό.

Σύμφωνα με μελέτες τα παχύσαρκα άτομα είναι πολύ πιο πιθανό να είναι υπερτασικά από άλλα με πιο ισορροπημένο βάρος. Επιπλέον, τα υπερτασικά άτομα τείνουν να έχουν 3 ή 4 φορές μεγαλύτερες συγκεντρώσεις βαρέων μετάλλων, όπως κάδμιο και μόλυβδο στο αίμα σε σχέση με μη υπερτασικά άτομα.

Η χρόνια αφυδάτωση συμβάλλει στην εμφάνιση του δευτερεύοντα τύπου υπέρτασης αλλά και σε ανισορροπία της ομοιόστασης που προωθεί τον πρωτεύοντα τύπο υπέρτασης. Όταν τα επίπεδα των υγρών στα αγγεία μειωθούν περισσότερο από τα επιτρεπτά επίπεδα, τότε κινητοποιείται άμεσα το σύστημα ρενίνης – αγγειοτενσίνης με ένα και μοναδικό σκοπό. Να μειώσει την απώλεια υγρών που κυκλοφορούν συστημικά για να εξασφαλίσει την διάθεσή τους στα κύτταρα όπου είναι απολύτως απαραίτητα και ζωτικής σημασίας. Αυτό γίνεται με την αγγειοσυστολή που μειώνει μεν τον όγκο των κυκλοφορούντων υγρών αλλά αυξάνει την πίεση. Η χορήγηση διουρητικών σε αυτές τις περιπτώσεις εννοείται ότι μάλλον θα επιδεινώσει το πρόβλημα αντί να το λύσει.

Όλοι οι αγχογόνοι παράγοντες, βιοχημικοί, μυοσκελετικοί ή ψυχολογικοί, επηρεάζουν το νευρο-ανοσο-ενδοκρινικό άξονα με αποτέλεσμα μεγάλες, ανεξέλεγκτες και συνεχείς σε πολλές περιπτώσεις εκκρίσεις κατεχολαμίνων, κορτιζόλης και νευροδιαβιβαστών. Οι αγγειοσυστολές, αγγειοδιαστολές και συνεχείς συσπάσεις των ιστών μέσω της επίδρασης των κατεχολαμίνων, ειδικά της νορεπινεφρίνης στους α-υποδοχείς και της επινεφρίνης στους β-υποδοχείς, με ταυτόχρονη εξάντληση ισορροπητικών νευροδιαβιβαστών, όπως η ακετυλχολίνη ή η αδυναμία σύνθεσης και μεταβολισμού ντοπαμίνης λόγω συνεχούς υπερδιέγερσης σε συνδυασμό με την χρόνια έλλειψη θρεπτικών στοιχείων που απαιτούνται για τον μεταβολισμό τους οδηγεί αναπόφευκτα σε αυτό που συχνά ονομάζουμε «νευρική πίεση».