Αναπνέουμε σωστά

Ακόμη και όταν κάποιος τρέφεται υγιεινά, ασκείται τακτικά και ζει σε καθαρό περιβάλλον, μπορεί και πάλι να υποφέρει από παθολογικά συμπτώματα επειδή δεν αναπνέει σωστά. Στην πραγματικότητα πολλές παθήσεις, όπως το άσθμα η αλλεργική ρινίτιδα, οι αλλεργίες και πολλές άλλες, οφείλονται, σε πολλές περιπτώσεις, στον λανθασμένο τρόπο αναπνοής ή επιδεινώνονται εξαιτίας αυτού του λόγου.

Στο τέλος του 19ου αιώνα οι Aυστριακοί φυσιολόγοι Breyer και Gering έκαναν μια σημαντική ανακάλυψη. Ότι δηλαδή ο άνθρωπος είναι ο μόνος βιολογικός οργανισμός στον πλανήτη Γη που δεν έχει αναπτύξει σωστό τρόπο αναπνοής. Η αναπνοή, επίσης, είναι η μόνη κύρια και ζωτική βιολογική λειτουργία – η πιο ζωτική από όλες – που είναι ημιαυτόνομη, γίνεται δηλαδή ταυτόχρονα ακούσια και εκούσια από τον άνθρωπο, ο οποίος μπορεί έτσι να την επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό.

Όλοι μας έχουμε εκπαιδευτεί να αναπνέουμε “βαθιά”, για να πάρουμε όσο το δυνατόν περισσότερο οξυγόνο μπορούμε, γιατί αυτό είναι καλό για εμάς. Ταυτόχρονα, εκπνέουμε διοξείδιο του άνθρακα ως “υποπροϊόν”, το οποίο θεωρείται ως “κακό” για τον οργανισμό μας. Πολλές κλινικές παρατηρήσεις όμως που έγιναν τα τελευταία 50 χρόνια έδειξαν ότι τα άτομα που ήταν στα πρόθυρα του θανάτου από σοβαρές χρόνιες παθήσεις έτειναν να αναπνέουν πολύ βαθύτερα και συχνότερα από άλλα. Αυτές οι παρατηρήσεις οδήγησαν πολλούς επιστήμονες ερευνητές, όπως ο Ρώσος καθηγητής Buteyko, να εξετάσουν σε βάθος τη σχέση ανάμεσα στο ρυθμό αναπνοής, στην ποσότητα του αέρα κατά την εκπνοή και εισπνοή, στις αναλογίες διοξειδίου του άνθρακα και οξυγόνου στους πνεύμονες και στις διάφορες παθήσεις. Τα αποτελέσματα ήταν πράγματι εντυπωσιακά: Η βαθιά αναπνοή όχι μόνο δεν προάγει την υγεία, αλλά αντίθετα τη βλάπτει.

Ήδη από το 1871, ο Ολλανδός γιατρός De Costa είχε παρατηρήσει το “Σύνδρομο του Υπεραερισμού”, κατά το οποίο όταν το άτομο βρίσκεται σε κατάσταση ηρεμίας οι βαθιές αναπνοές προκαλούν ζαλάδες και ενίοτε λιποθυμίες. Αυτό εσφαλμένα αποδίδεται σήμερα στην “υπεροξυγόνωση” του οργανισμού. Σύμφωνα όμως με το φαινόμενο των Nerugο – Bohr, η απελευθέρωση ή η δέσμευση του οξυγόνου από το αίμα εξαρτάται από τις αναλογίες με τις οποίες αυτό συνυπάρχει με το διοξείδιο του άνθρακα. Προς το τέλος του 19ου αιώνα ο Ρώσος φυσιολόγος Nerigo και ο Ολλανδός επιστήμονας Bohr, ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον, ανακάλυψαν ότι η έλλειψη του διοξειδίου του άνθρακα έχει ως αποτέλεσμα να παραμένει το οξυγόνο “κολλημένο” στην αιμοσφαιρίνη του αίματος, αντί να κατευθύνεται στο μιτοχόνδριο των κυττάρων, όπου είναι χρήσιμο για την παραγωγή ενέργειας. Επομένως, δεν χρησιμοποιείται για τους σκοπούς για τους οποίους το χρειαζόμαστε. Αυτό έχει ως συνέπεια την έλλειψη οξυγόνου στους ιστούς του εγκεφάλου, του ήπατος, των νεφρών και των άλλων οργάνων και έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση πολλών δυσλειτουργιών στον οργανισμό και παθογένεση.

Η έλλειψη του οξυγόνου, λοιπόν, στο σώμα ουσιαστικά δεν δημιουργείται από το ότι δεν αναπνέουμε αρκετό οξυγόνο, αλλά από το ότι αναπνέουμε πολύ από αυτό, αλλά και από την έλλειψη διοξειδίου του άνθρακα ως επακόλουθο. Και η έλλειψη του διοξειδίου του άνθρακα είναι αποτέλεσμα των βαθιών αναπνοών, κατά τις οποίες εισπνέουμε πολύ οξυγόνο και εκπνέουμε μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα.

Διαβάστε τη ΒΙΒΛΟ ΥΓΕΙΑΣ και μάθετε μεταξύ άλλων τη θεμελιώδη σημασία της άσκησης και της σωστής αναπνοής!